Problemy ochrony konserwatorskiej wybranych obiektów o uznanej wartości historycznej i kulturowej od lat przyciągają uwagę środowisk historyków sztuki, architektów i inżynierów. Zagadnienie konserwacji zabytków jest wszechobecne w dyskusji nad tożsamością miejsca, czasu i dorobku materialnego minionych pokoleń a nowoczesne technologie zaangażowane w działania na rzecz ochrony wybranych obiektów, pozwalają na coraz bardziej skuteczną opiekę nad nimi. Dotychczasowe dyskusje nie podejmowały jednak zagadnień związanych z wpływem działań konserwatorskich na środowisko naturalne.

Czwarta odsłona konferencji „Zabytki i Energia” będzie poświęcona zagadnieniom związanym z wpływem czynnika ekologicznego na doktryny, metodykę oraz praktyczne prace związane z ochroną obiektów historycznych.  Obiekty powstałe przed 1960 rokiem stanowią pokaźny zasób obiektów budowlanych w Polsce są zatem interesujące z punktu widzenia procesów utrzymania, adaptacji, konserwacji i utylizacji. To zainteresowanie wynika w dużej mierze z konieczności zapewnienia  zgodności działań konserwatorskich ze strategiami nakładającymi na Polskę obowiązek zmierzania w stronę neutralności środowiskowej. Ślady środowiskowe, ślad węglowy, zaoszczędzone jednostki mocy (negawaty) czy cykl życia budynków wpisujący się w gospodarkę o obiegu zamkniętym pojawiają się zatem na płaszczyźnie konserwatorskiej jako element nowy ale i nieodzowny.
 

Poprzednie Konferencja „ Zabytki i Energia ” łączyły tematykę ochrony i konserwacji historycznych budynków z zagadnieniami materiałowymi, technologicznymi i projektowymi. Ich efektem było wypracowanie nowatorskich produktów, zawiązywanie porozumień pomiędzy interesariuszami i instytucjami konserwatorskimi i opracowywanie pomocy edukacyjnych dla środowiska konserwatorskiego. Tym razem mamy nadzieję, na wprowadzenie do dyscypliny konserwacji zagadnień nowych i niezwykle aktualnych.